خفن بگو لااله الا الله

اگر فقط خودم مطرح بودم، هرگز زیر بار منت کسی نمی‌رفتم ولی چه میشود کرد، مستأجری سخت است. خانه خودمان برای زندگی یکی دور است و دیگری کوچک. 

خوب شد خانه نبودم وگرنه مردک را پرت میکردم بیرون. از این میان فقط نگران مادر هستم. دل نازک است. همه بار روی دوش اوست. کاش شرایط طوری میشد که تحولی جدی رخ میداد. بالاخره این خانواده هم لیاقت دیدن آرامش را دارد. ندارد؟

خفن بگو لااله الا الله...

در حال بیرون آمدن از ساختمان محل کارم هستم و در دلم ذوق می کنم. ذوق می کنم به خاطر اینکه صرفاً از محل کارم دارم بیرون می آیم. شاید با خود بگویید مگر ذوق کردن دارد؟ باور کردنی نیست ولی واقعا ذوق کردن دارد. حس آن موقع هایی را دارم که مدرسه تعطیل می شد. خفن بگو لااله الا الله...

هر وقت میخواهم به خودم حال بدهم یادم می آید که یک چیزی درست نیست. مثلاً با ماشین میخواهم بروم بیرون و یادم می آید که ممکن است در خانه ماشین لازم بشود، یا آبجی میرود بیرون و ممکن است زیر باران بماند. گاهی پس انداز میکنم تا چیزی برای خودم بخرم، همینکه خفن بگو لااله الا الله...

این عوض شدن قرن خیلی دارد به چشمم می آید. بیشتر حس میکنم گذر عمر را.

سالی که گذشت سال عجیب غریب و تخمی ایی بود. کرونا، سقوط اقتصاد، تنش های عجیب و غریب با دشمنان. خوبی زمان این است که هر اتفاقی بیوفتد زمان نمی ایستد. بخاطر همین میشود دلگرم بود به جمله ی «این نیز بگذرد»

پ.ن: امسال اسفند ۳۰ روزه است و ما صبح یکم راهی شمال خواهیم شد. 

خفن بگو لااله الا الله...

سال ۹۹ داره تموم میشه

خدایی به طریق اولی ٰٰ سال گهی بود

 کرونا. اقتصاد. بورس. سیاست خارجی. سیاست داخلی. زندگی خانوادگی. کاری و...

چند ساعت دیگه و حدود ساعت یک، سال دو صفر میاد. دعای خاصی ندارم. 

بس که بد میگذرد زندگی اهل جهان، مردم از عمر چو. سالی گذرد عید کنند...

پ.ن: سال نو مبارکتون باشه

خفن بگو لااله الا الله...

همه میدانند که من چقدر سمنو دوست دارم. از آن دوست داشتن ها که بگذارمش در یخچال و هر بار که هوس کردم یه پیاله بسیار کوچک بخورم. مدلم مثل آبگوشت، یک کاسه خوردن نیست. ولی امسال هنوز سمنو دار نشده اییم، آن خانمی که کنار گذر میدان تره بار شهرک، سمنوی خانگ خفن بگو لااله الا الله...

ویلاهای رو به دریا، دوچرخه ی چهار نفره و مادری که با پیک‌نیک و یک قابلمه ماکارونی درست میکند ولی نمی‌گذارد غذا از رستوران بگیرم. این وعده ی آخری هم که به غذای بیرون رضایت داد، از کیفیت غذا خوشش نیامد. بابلسر جای قشنگی است ولی یک چیز اش کم است. جنگل ن خفن بگو لااله الا الله...

گاهی آنقدر با گوشی ور می‌روم که خسته میشوم. از این نرم افزار به آن نرم افزار. از این صفحه ی وب به آن صفحه. در هیچکدام اتفاق جدیدی نیوفتاده ولی من همینطور در حال گشتن ام... انگار چیزی گم شده. انگار چیزی کم است گاهی همینکه گوشی را دستم میگیرم، با خودم خفن بگو لااله الا الله...

امروز دهم فروردین هزار و چهارصد است و من پشت میز ام دارم چرت میزنم و وب گردی میکنم. پرتقال و تخمه هم با خودم آورده ام واقعا این بی انگیزه‌گی کاری تا آخر قرار است بماند؟ پ.ن: تریموس خاموش است و من آب جوش ندارم تا تنها کافی میکس چروکیده ی ته کیف ام را خفن بگو لااله الا الله...